سیاست به‌‌معنای نحوه حکومت‌‌داری و زعامت امت و یکی از وظایف اولیای دین است. امام موسی کاظم (ع) به‌عنوان یکی از پیشوایان و امامان معصوم، منش سیاسی منحصربه‌‌فردی داشت. تفاوت منش سیاسی امام کاظم (ع) زمانی بهتر مشخص می‌‌شود که دانسته شود امامت ایشان با حکومت چهار خلیفه عباسی یعنی، منصور، هادی، مهدی و هارون هم‌زمان است؛ زیرا آنچه عامل تمایز حکومت عباسی از سایر حکومت‌های قبل از آن است این نکته است که حکومت عباسی با تحریک افکار عمومی و برگزاری جلسه‌‌های مناظره، مکارانه قصد جمع‌‌کردن آرای مردم و خراب‌کردن چهره ائمه اطهار (ع) را داشتند. حال این سؤال مطرح می‌‌شود که امام کاظم (ع) در این دوران چه فعالیت‌‌هایی داشت و نتیجه کارهای امام (ع) چه بود. امام کاظم (ع) با تأسیس تشکیلات مخفی، داشتن یاران نفوذی در دستگاه حکومت، شجاعت در رسواکردن حکومت نامشروع عباسیان، حمایت مالی از علویان و شیعیان با جمع‌آوری بیت‌‌المال توسط وکلا و تربیت شاگردان بسیار، نقش مهمی در ابقا و اکمال مذهب جعفری و احیای سیاست اسلامی داشت.
)